جرم شناسی انتقادی از ابتدای تأسیس خود، نقش رسانه های گروهی در تعریف، نمایش، کنترل اجتماعی و تحلیل جرم را مورد بررسی قرار داده است. بر این پایه، تمرکز جرم شناسی انتقادی بر موضوعاتی مانند رسانه، فرهنگ، آداب و رسوم و غیره، منجر به ایجاد زیرشاخه ای به نام جرم شناسی فرهنگی در این حوزه مطالعاتی شده است. جرم شناسی فرهنگی که مهمترین مسایل خود را به موضوعاتی مانند جرم به عنوان فرهنگ، فرهنگ به عنوان جرم، بازنمایی رسانه ای از جرم و کارناوال جرم متمرکز کرده است، حقیقت جرم و فرآیند جرم انگاری را نتیجه رویه های رسانه ای می داند. بر این اساس، رفتارهای خاص، ابتدا مورد جرم انگاری رسانه ای قرار می گیرند و سپس، گفتمان رسمی نهادهای عدالت کیفری نیز این فرآیند را به رسمیت می شناسد و تدابیر لازم برای جرم انگاری رسمی را بررسی می کند. بنابراین، یکی از یافته های مهم این پژوهش، این است که در راستای رویکردهای جرم شناسی فرهنگی، می توان رسانه ها را آغازگر فرآیند جرم انگاری غیررسمی و تسهیل کننده فرآیند جرم انگاری رسمی دانست.

واگرایی مطالعات جرم شناسی و رفتار سازمانی در تحلیل جرایم شرکتی موجب شده تا یافته های مطالعات در حوزه جرم شناسی جرایم شرکتی نامتوازن و پراکنده باشند. از این رو، تحلیل دقیق جرایم شرکتی مستلزم توجه هم زمان به نظریه های جرم شناختی و سازمانی و ارزیابی و انطباق آن ها با یکدیگر است. بر همین اساس، پژوهش حاضر درصدد است تا حالت خطرناک شرکت ها را در پرتو مدل فرهنگ سازمانی شاین بررسی کند. نظریه حالت خطرناک متشکل از دو متغیر قابلیت انطباق اجتماعی و ظرفیت مجرمانه و مدل فرهنگ سازمانی شاین شامل سه سطح سازه ها، ارزش ها و پیش فرض های بنیادی است. یافته های این پژوهش در مقام تطبیق دو نظریه، نشان می دهد که شرکت های دارای حالت خطرناک با به رسمیت شناختن فرهنگ سازمانی جرم زا، در سطح سازه ها به دنبال نشان دادن چهره قانون مند از خود هستند. این امر که از طریق تصویرسازمانی صورت می گیرد، مؤید انطباق اجتماعی بالای شرکت های بزهکار است. با این حال، رفتارهای به رسمیت شناخته شده در سطح ارزش ها و پیش فرض های بنیادی که شامل نهادی سازی انحراف و بهنجار بودن جرم می شود، مؤید ظرفیت مجرمانه بالای شرکت ها است. بدین سان، ارزیابی حالت خطرناک بر اساس مدل شاین ثابت می کند که سازه ها منطبق با قابلیت انطباق اجتماعی و ارزش ها و پیش فرض های بنیادی منطبق با ظرفیت مجرمانه هستند. با توجه به الگوی مورد اشاره، می توان گفت که فساد مالی گسترده در مؤسسه مالی اعتباری ثامن الحجج در حوزه های مختلف نشان می دهد که در سطح ارزش ها و پیش فرض های بنیادی، ارتکاب جرم به عنوان یک ارزش و رفتار بهنجار محسوب می شود و از این رو، مؤسسه مالی اعتباری ثامن الحجج دارای ظرفیت مجرمانه بالا است. با این حال، تمرکز بر فعالیت های مذهبی و اجتماعی در سطح سازه ها نشان می دهد که این شرکت دارای انطباق اجتماعی بالا نیز هست. بدین ترتیب، می توان گفت که مؤسسه مالی اعتباری ثامن الحجج با داشتن ظرفیت مجرمانه بالا و انطباق اجتماعی بالا در زمره بزهکاران یقه سفید قرار می گیرذ

یکی از مهم ترین مسایل و مشکلات پیش روی واحد های جرم یابی در ماموریت ها که اغلب، کارکنان این واحدها را با تهدیدات و آسیب های جدی مواجه می سازد، عدم اشراف اطلاعاتی این واحدها در رابطه با جرم یابی وکشف جرایم فراروی آنان است که به منظور شناسایی این مشکل و به کارگیری راهکارها و اقدامات امنیتی و پیشگیرانه، ضرورت انجام پژوهشی در این زمینه مشهود است. لذا هدف کلی از انجام این پژوهش، بررسی نقش اشراف اطلاعاتی در جرم یابی و کشف جرم در واحد های جرم یابی ناجا و ارایه راهکارهای پیشگیرانه می باشد. پژوهش حاضر از نظر نوع و هدف، کاربردی و با رویکرد کیفی انجام گرفت. جامعه موردمطالعه این پژوهش، کارکنان پلیس های تخصصی به عنوان ضابطین دستگاه قضایی در واحدهای جرم یابی ناجا در زمینه موضوع موردپژوهش بود. با استفاده از نمونه گیری هدف مند و نظری20 نفر به عنوان نمونه انتخاب و نمونه گیری تا دستیابی به اشباع نظری ادامه داشت. ابزار مورداستفاده برای جمع آوری داده ها با تکنیک مصاحبه عمیق با افراد فوق که در رابطه با شناسایی، کشف و اثبات جرایم و در نهایت دستگیری مجرمین فعالیت داشتند، تدوین شده است. یافته ها نشان دادند که اشراف اطلاعاتی به عنوان یکی از نیازهای اساسی و بنیادین موفقیت واحد های جرم یابی در ناجا در زمینه جرم یابی و کشف جرایم می باشد و می تواند این واحد ها را درجهت را درجهت جرم یابی جرایم شامل؛ شناسایی، کشف و اثبات جرم و درنهایت دستگیری مجرمین و تبهکاران حرفه ای در حوزه ماموریتی یاری نماید. استفاده از نیروی انسانی متعهد و متخصص، دراختیار داشتن تجهیزات و فناوری های مناسب، منابع و مخبرین درنشانگاه های خبری، کسب اخبار واطلاعات از وضعیت جرم و مجرمین، در اختیار داشتن بانک های اطلاعاتی و در نهایت تهیه نیازمندی های ماموریتی در ایجاد اشرافیت اطلاعاتی موثر می باشند. با توجه نقش موثراشراف اطلاعاتی درشناسایی، کشف، اثبات و دستگیری مجرمین، احصاء عوامل تاثیرگذار و رفع مشکلات واحدهای جرم یابی دراین زمینه جهت موفقت هرچه بیشتر پلیس مورد تاکید است.

جرم پولشویی اگرچه نوعی از جرایم ثانویه می باشد، لکن متصف به وصفی است که آن را از این گونه جرایم متمایز می سازد. استقلال این جرم از جرایم اولیه، وصف خاصی است که در جرایم ثانویه ی دیگر موجود نبوده و همین وصف نیز جرم انگاری پولشویی را تبدیل به راهکاری کارآمد برای مبارزه با جرایم سازمان یافته می نماید. از آنجا که کشف جرایم سازمان یافته غالباً به جهت پیچیدگی آن به سختی صورت می گیرد و از طرفی در فرض کشف جرم نیز اغلب گردانندگان سازمان مجرمانه درگیر عدالت کیفری نمی شوند و این عدالت در خوش بینانه ترین صورت در حق کارگزاران رده پایین سازمان مجرمانه اِعمال می شود، لذا این نقیصه، مجریان عدالت کیفری را بر آن داشته تا با بهره گیری از یافته های جرم شناسانه ی نوین، مبادرت به جرم انگاری نوعی از جرایم ثانویه نمایند که سفره ی گردانندگان و بهره گیرندگان اصلی از سازمان مجرمانه را بدون نیاز به کشف و اثبات جرم منشأ هدف قرار دهد؛ چه آنکه اگر محکومیت به این جرم منوط به اثبات جرم منشأ باشد، عملاً هدف جرم انگاری پولشویی که شیوه ای نوین در مبارزه با جرایم سازمان یافته بوده، رعایت نشده است و بدین صورت به دستاوردی جز دور و تسلسل دست نیافته ایم؛ با این توضیح که به جهت عجز از کشف جرایم سازمان یافته که با پیچیدگی زیادی همراه است، مبادرت به جرم انگاری پولشویی نموده ایم، در حالی که اثبات جرم پولشویی را منوط به کشف همان جرایم پیچیده کرده ایم. بر این اساس، رعایت فلسفه ی حاکم بر جرم انگاری پولشویی تنها در گرو ایجاد وصف استقلال این جرم از جرم منشأ می باشد و این امر به منزله ی لزوم عبور از اصل برائت در جرم انگاری پولشویی است.

جرم شناسی فرهنگی به عنوان گرایشی نوخاسته در جرم شناسی، جامعه شناسی و عدالت کیفری، تقارن فرهنگ و فرآیندهای کیفری را در زندگی اجتماعی معاصر بررسی می کند. بخشی از معنای فرهنگ از منظر این جرم شناسی درکنار پرداختن به خرده فرهنگ های مجرمانه، معطوف است به پویایی رسانه های جمعی. این گرایش با استفاده از دیدگاه هایِ مطالعات فرهنگی، نظریه پست مدرنیسم و دیدگاه های جامعه شناختی همانند سنّت تعامل گرا و نیز روشِ مطالعاتی تحلیل محتوای متون رسانه ای و هم چنین با بهره گیری از معنا، نماد و تصویر به بررسی تعامل میان جرم و رسانه می پردازد. جرم-شناسی فرهنگی در این مسیر، نقش رسانه های جمعی در تولید ترس های اخلاقی از جرم و نیز گسترش رویکردهای عوام گرایانه کیفری را با لحاظ مفاهیمی چون کارفرمایان اخلاقی و هژمونی های فرهنگی بررسی نموده و نیز به آسیب-شناسی نقش و تأثیر انواع رسانه ها در وقوع جرم از طریق مکانیسم آموزش و الگوپذیری و نیز تحت تأثیر جریان سرمایه داری می پردازد. این مقاله که با روش توصیفی-تحلیلی تهیه شده، به دنبال پاسخ گویی به این پرسش است که چگونه جرم-شناسی فرهنگی به رسانه های گروهی نگاه می کند؟ و چه تلقی ای از نقش و کارکرد آن ها دارد؟ برآیند مطالعه نشان می دهد که این جرم شناسی با واردکردن عناصر نوینی همچون قدرت به تحلیل رسانه ای از جرم، معتقد است که جرم، برساخته رسانه ها نیز هست؛ به همان نحو که می تواند برساخته سایر پدیده های فرهنگی باشد.